Emin Necip Uzman kimdir?
Mimar Emin Necip Uzman, Afet Yasası kapsamında yıkılmak istenen ve Şişli Halaskârgazi Caddesi'nde Cumhuriyet dönemi konut mimarisinin önemli örneklerinden Sadıklar Apartmanı'nın mimarıdır. Peki Emin Necip Uzman kimdir? İşte biyografisi...
Emin Necip Uzman kimdir?
Ünlü mimar Emin Necip Uzman, Şişli Halaskârgazi Caddesi'nde Cumhuriyet dönemi konut mimarisinin önemli örneklerinden Sadıklar Apartmanı'nı 1945-47 arasında tasarlayan mimardır.
1911 yılında İstanbul'da dünyaya gelen Emin Necip Uzman, 1997'de hayata veda etmiştir.
Emin Necip Uzman, İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdikten sonra 1936’da Güzel Sanatlar Akademisi (MSÜ) Mimarlık Bölümü’nden mezun olmuştur.
Bir süre Almanya’da Fritz August Breuhas de Groot’un atölyesinde staj yapmış, II. Dünya savaşı Başlayınca Türkiye’ye dönerek İTÜ Mimarlık Fakültesi’nde Holzmeister’in asistanı olarak çalışmıştır.
1945’te Yıldız Teknik Okulu Mimarlık bölümü Başkanı olan Uzman, 1961-1962’de ABD’de Indiana Üniversitesinde eğitim yapıları üzerine araştırmalar yapmış, 1962-63’te de Londra’daki Architectural Association (AA) Mimarlık Okulu’nda “Eğitim Açısından Okul Mimarlığına Bir Bakış” konulu bir çalışma hazırlamıştır. 1973’te emekli oluncaya değin öğretim üyeliği yaptığı Yıldız Üniversitesi’nde (YTÜ) 1986’ya değin proje derslerinde görev almayı sürdürmüştür. Bir yandan da serbest mimar olarak uzun yıllar bireysel ya da çeşitli ortak çalışmalarla uygulamalar gerçekleştirmiş, proje yarışmalarında ödüller kazanmıştır.
Bir süre 1958’de Ahsen Yapanar, Mahmut Bilen, Adnan Kuruyazıcı ve İrfan Bayhan’la birlikte kurdukları Birleşmiş Mimarlar (BM) ortaklığı içinde çalışan Uzman, 1970-75 arasında da Alpay Aşkun ve Işık Aydemir’le serbest mimarlık çalışmaları yapmıştır.
Birincilik ödülü kazanmış olduğu yarışmalar arasında Tekel Pavyonu (1936, İzmir), Halkevi (1939, Sivas; M. Bilen, A. Kuruyazıcı ile), Eskişehir Koleji (1957), Petrokimya Tesisleri (1963, İzmit; G. Çilingiroğlu, İ. Turhal ile) ve Hatay Hükümet Konağı (1972; A. Aşkun, I. Aydemir ile) sayılabilir. Mesleki uygulamaları ise şöyle sıralanabilir: İstanbul’da İpekçiler Apartmanı, Hamarallar Evi (1942), M. İpekçi Evi (1943), M. Kolay Evi (1944), Sadıklar Apartmanı 1 (1945), C. Vafi Evi (1945), Ş. Kızılkaya Evi (1946), Sadıklar Apartmanı 2 ve 3 (1947), M. Kolay Apartmanı (1948), Dr. Batu Hastanesi (1952), Yeni Melek Sineması (1953), T. Sadıkoğlu Evi (1953), İpeker Apartmanı (1954), Anayol İşhanı (1958), Petrol-İş Kooperatifi (1960), Vita Kooperatifi (1961), Z. Somer Evi (1962), Milli Reasürans İşhanı (1963), F. Aksoy Apartmanı (1963), Fitaş ve Dünya Sinemaları (1965), R. Koç, N. Arsel, D. Gönül, W. Anft Evleri (1966-67), Dr. N. F. Eczacıbaşı Evi (1970), Atlı Zincir Fabrikası (1971), Eczacıbaşı İlaç Fabrikası ek Büro Binası ve Spor Salonu (1972, Levent: A. Boysan ile), Akif Sadıkoğlu Evi (1974), Hikmet Günay Evi (1986), Mehmet Atakan Evi (1986) ve İzmit’te Petkim Yan Tesisleri (1967; BM ile), Petrokimya Mensupları Kooperatifi (1968), Petrokimya Pazarlama Müdürlüğü (1969; A.Aşkun, I. Aydemir ile), Petrokimya Araştırma Laboratuarı (1972; BM ile).