İnşaat sektörü ucuz emek cenneti mi?

Burdur Gazetesi yazarı Hasan Türkel bugünkü yazısında bina yapımında kullanılan iskelelere ve iş kazalarına değindi. İşte Hasan Türkel'in o yazısı...

Şehrimizde son yıllarda çoğu yap-sat sistemiyle birbirinden güzel, modern çok katlı binalar yükseliyor, bakıyor görüyoruz!

Peki bu çok katlı modern binalar yapılırken, bina yapımında kullanılan ilkel, aslında kullanılması yasak olan iskelelere ve bunların üzerinde kalaslar üstünde, adeta cambazlık yaptırılan ve iş kazalarında, çoğunlukla iş cinayetlerine kurban giden inşaat işçilerine de bakıyor onları da görüyor muyuz?

Vatandaşlar, bu ilkel iskelelerin kullanımının yasak olduğunu bilmeyebilirler!

Peki; ya inşaatlarda, bu iskelenin kullanılmasını önlemekle, işçilerin baret, emniyet kemeri kullanması zorunluluğunu, sigortalarının yapılıp yapılmadığını denetlemekle görevli kurumlar, kurumların yöneticileri, çalışanları, hatta şehrin yöneticileri, bu inşaatlardaki nuh nebiden kalma ilkel iskeleleri, iskele üzerinde, kalaslar üstünde, can pahasına çalışan işçileri görmezler mi?

Özellikle şehir merkezinde yap-sat sistemiyle yapılan binalar, yüksek fiyatlara satılıyor, alıcı buluyor. Son yıllarda yap-sat sistemi, şehrimizde çok karlı bir sektör haline geldi. Çünkü yapılan daireler maliyet hesabına göre değil, şehirdeki yerine, konumuna göre, yüksek fiyatlarla satışa sunuluyor. Bu yüksek fiyatlara alıcıda buluyor. Burdur'da konut satış fiyatları çevre illere göre de çok yüksek.

Yap-Sistemi çok karlı kazançlı bir sektör!

Niye?

Çünkü inşaat sektöründe işçi ücretleri çok düşük. İşçilerin çoğunluğuna sigorta bile yapılmıyor. Yani inşaat sektörü ucuz emek ve denetimsizlik cenneti!

Halbuki; biz bu modern binalara, yapılıp bittikten sonra bakıp, "ne kadar güzel olmuş" diyoruz! İyide kim yarattı o güzellikleri vede ne pahasına?

Elbette binaların statik, mimari projelerini çizenlerin, bu güzel binaların yapımında emekleri var. Ama o projeleri kimler uygulamaya sokup, ağır koşullarda, asgari ücretle, ilkel iskelelerde cambazlık yaparak, gereğinde can pahasına güzellikleri kimler yaratıyor?

Duvar, sıva, boya, badana, elekrik, su, doğrama, mantolama, mermer ve başkaca işleri yapan ustalar işçiler.

İşte; bu işlerin bir kısmı, 40 yıl önceden kalma iskeleler, binaların çevresine kurularak, iskele demirleri üstüne, ahşap kalaslar koyularak yapılır. Bu kalaslar üzerinde en ufak bir yanlış adım ölüm demektir. Tahta kalas oynar, kayar, ilkel iskele sallanır, bazen göçer.

Şimdi lütfen bir düşünün; 5. katta eğreti iskelede, kalas üzerindesiniz. Pek çoğumuz, o iskele üzerinden aşağıya bakmaya bile cesaret edemeyiz. Ama inşaat işçisi, o kalas üzerinde, 15 metre yüksekte, sıva, boya yapıyor, mermer kaplıyor, mantolama yapıyor, doğrama takıyor.

Aslında kullanılması yasak olan bu ilkel iskeleler yerine, binaya tam temas edip boşluk bırakmayan, iskele yüzeyi düşmeyi engelleyecek şekilde olan , katlara çıkılacak basamakları olan, tabanı tamamen kapalı iskeleler var ve bu iskeler üzerinde düşme riski neredeyse hiç yok!

O zaman neden bu iskele kullanılmayıp, ilkel iskele kullanılıyor?

Çünkü ilkel iskele ucuz! Güvenlikli iskele pahalı!

Ama bundan daha önemlisi, ucuz diye, işçinin canını hiçe sayarak, ilkel iskele kullanılmasını denetleyen, kullananlara cezai işlem yapan bir kurum, denetim sistemi yok.

Daha yakınlarda iskeleden düşen bir işçi öldü. Çoluğu çocuğu hastane önünde, çığlık çığlığa perişan oldu. Ne olacak o işçinin geride bıraktıkları?

İskele üzerinde çalışan bir tanıdığım, hemen yanıbaşındaki bir işçi arkadaşı, iskeleden düşüp sakat kalınca ; "korkmaya başladım 5. katta asgari ücretle, her an ölüm tehlikesiyle çalışmak çok zor. Başka iş arıyor bulamıyorum" diyor.

40 yıldan fazla bir süre önce, Cumhuriyet Meydanı'ndaki İl Özel İdaresi binasında, henüz 15 yaşında iken, iskele üzerinde boya yaptım. Üzerinden geçen bunca yıla rağmen inşaatlarda hala aynı iskele kullanılıyor!

Niçin.

Çünkü; ülkemizde inşaat sektörü, İstihdam'da büyük, ama denetimsiz, insan kanı, teri üzerinden, kolay yoldan, para kazanılan, ucuz emek cenneti!

Burdur Gazetesi