20. yüyzyıl mahalle kültürü

Büyükşehirlerde modernleşmenin dayattığı yeni yaşam tarzının insanları beton bloklardan oluşan uydu kentlere yönlendirmesi, Türk toplumunun en temel özelliklerinden biri olan "mahalle kültürü" ve "komşuluk ilişkileri"ni her geçen gün biraz daha yok ediyor.

Mahalle kültürünün en içten yaşandığı yıllarda, evin küçük çocuğu komşuya giderek, "Bir maniniz yoksa annemler akşam size oturmaya gelecek" derdi. Ev alınmadan önce komşu aranırdı. "Komşu komşunun külüne muhtaçtır" sözünden hareketle komşuya karşı güler yüz, tatlı dil ve hoş sohbette kusur edilmezdi.

Bir iki katlı evlerde yaşayan insanlar, birbirleriyle kolayca tanışır ve yakınlaşırdı. Dar sokakların sıcakkanlı ve dost komşuluk ilişkileri "aidiyet duygusu"nu ortaya çıkarır ve insanların yalnızlığa düşmesini engellerdi.

Mahalleler ise insanların gözü kulağıydı. "Mahallede bugün ne oldu, kim kiminle kavga etti, kimin kızı istendi, mahalleye kim girdi, kim çıktı?"...