bilge özdemir köşe yazıları

Eskiden Gece konduların bir tarzı, kendine özgü bir tadı vardı.  Gece kondular, sınıf farklılıkların  müstakil yaşam döngüsünde buluşma noktasıydı.

Köylerin; göç dalgalarında ve refah seviyelerinin gelir düzeyi ile yükseldiği yerleşim alanlarında köy/kırsal yaşamı “ beton ve tuğlaya “ yenik düşüyor.

Kırsallarımızda,  “  rahat yaşam; betonla yaşam “ anlamına geliyor... Geliyor gelmesine de içi onları, dışı başkalarını yakıyor.

Bina yapım kültürü; betonarmenin tuğla ile çevrelenip tepelerinde filizlenmeye hazır bekletilmesi olarak değerlendiriliyor.     . 

Ne yazik ki, köyünden, beldesine; ilçesinden, iline; şehrinden, metropolüne görüntü ayni... Çevremizde  tuğlalı , sıvalı, filizli  binaların oluşturduğu “ görüntü kirliliği “ yılların verdiği alışkanlıkla kabul ediliyor.  

Sıva ve Boya/Badana : Bu ikilinin, bina toplam maliyeti içinde değeri,  yok denecek kadar az. Ancak  bina  tamamlanınca “ sıva “ çoğu zamanda...