Bursa Osmangazi'nin çehresi değişiyor!

Bursa'nın en büyük merkez ilçelerinden Oşmangazi'de önemli bir o kadarda insana "İşte bu" dedirtecek değişimler yaşanıyor. 

Zamanında "oy uğruna" kaçak inşaatlara tapu dağıtım törenlerinin düzenlendiği Osmangazi'nin bugünlerde çehresi değişiyor. 

Osmangazi Bursa'nın değişen yüzü diyebiliriz... 

Özellikle yapılaşmanın yoğun olduğu bölgeler için hazırlanan planlar uygulama konulmuş. 

Önceki gün Başkan Mustafa Dündar ile birlikte Yunuseli, Giineştepe ve Hamitler bölgesinde yapılan çalışmaları yerinde görme imkanımız oldu. 

Tek kelimeyle harika... 

Başkanın ifadesiyle yaklaşık 70 bin kişin yaşadığı bölgede kaçak yapılaşmanın K'sı yok Modern binaların yer aldığı mahallelerde, parklar ve yaşam alanları oluşturulmuş. 

Kaçak yapılaşmanın tamamen önüne geçilmiş... 

Siyasi çıkarların bir kenara bırakıldığı ilçede oluşturulan "modern kent" anlayışı, Başkan Dündar'ın kararlı tutumuyla, daha önce kaderine terk edilen bölgeler, yeniden ayağa kalkmış, kendini bulmaya başlamış. 

Bana göre bunun en önemli nedeni, bu kenti sevmek ve cesaretli olmak. 

Başkan Mustafa Dündar ikinci döneminde kolları iyice sıvamış, başkanlık yaptığı ilçeye "daha fazla nasıl değer katarımın" yansımasını, Yunuseli, Güneştepe ve Hamitler mahallerinde yaptı çalışmalarla ortaya koymuş... 

Bakın; hedefi olanlar, iddialı olanlar, yaptıkları işlere sevgilerini koyanlar, kaypak zemindeki siyaset arenasında bile dik durmasını başarabilirler. 

Başkan Dündar bunu başarmış... 

Ayak oyunlarına rağmen, önemli projeleri korkmadan cesaretle uygulamayı başaran siyasetçiler, lıalkm desteğini de her zaman arkalarında hissederler. 

Başarırlar, yönettikleri kentin tarihine imza atarlar. 

Zaten bizler doğduğumuz günden itibaren korkak,ürkek yetiştirilmişiz... 

İzah etmeye çalışalım: Kendini tanımaya başlayan bir çocuk köpeği sevmek için uzanıyor, anne hemen koşup geri çekiyor, "O pis, ısırabilir." Aynı çocuk bir ağacı işaret ediyor, "Nasıl bu kadar büyümüş?" Anne, "Çekil onun altından, gözüne toz düşeErcan AKYILDIZ bilir" diyor.

Çocuk ilgiyle bir karınca yuvasının başına çöküyor, anne "Elleme onları, üstüne tırmanmasınlar" diye uzaklaştırıyor. 

Çocuk sevgi adına ellerine vurulan kelepçeden şaşkın etrafına saldırıyor. 

Kediyi tekmeleyip, ağacın dalını kırıyor, karıncayı da ezip geçiyor. 

Ve böylece sevgiden yoksun o çocuk büyüdükçe sevgi denilen o tılsımı hiçyaşayamadan sevgisiz büyüyor, sevgisiz evleniyor, çocuklarını sevgisiz büyütüyor ve nihayetinde sevgiden çok uzaklarda göçüp gidiyor. 

Hâlbuki sevgi kalpleri açan bir anahtardır. 

Sevmek lazım... 

Vatanını, milletini bayrağını sevmek lazım... 

Hayatımızı idame ettiğimiz kenti sevmek lazım... 

Yönetici isek yönettiğimiz kenti sevmek lazım... 

Dündar'ın bugün başarmasının altındaki sır, sanırım bu olsa gerek... 

Seviyor Osmangazi'yi... 

Yeniden yeni şehirlerin kurulduğu bölgeyi anlatırken, heyecanı ve mutluluğu gözlerinden okunuyor. 

Taptuk Dergahı'nın kapısında yıllarca hizmetkârlık yapan ve bir kere olsun ormandan eğri odunu o kapıya yakıştıramayan gönül insanı Yunus'un duyduğu sevgi değil miydi? 

Ve yahut İbrahim'i sözünde sabit kılan ve biricik ciğerparesini O'na teslim etmeye amade bir baba yüreğinin en gizil noktasındaki kıvılcımın adıydı sevgi... 

Ya da İsmail'in "Rabbine verdiğin sözden dönmek olur mu sevgili babacığım" diyerek boynunu keskin bıçağın önüne koymasının tarifidir sevgi... 

Sevgi, kimine göre makam mevki.,. 

Kimine göre, para, ev, yalı, kat, araba, kariyer... 

Bu kentte bunları görmedik mi? 

Gerçek sevgiden uzaklaşanlar yakamozlar misali başka sevgilerin sahte neonlarını arayıp durdu. 

Ne sevgilerinde samimiyet, ne de tutarlılık gösterdiler... 

Sonuçta tarihin karanlıklarına gömülüp gittiler... 

Yapılanları yerinde gördükten sonra söylüyorum... 

Dündar Osmangazi'yi seviyor... 

Sevmek lazım vesselam... 

Ercan AKYILDIZ/Bursa'da Meydan